وقتی به این سوال که چطور شخصیت‌های شرور داستانی خلق کنیم، فکر کردم اولین شخصیتی که در ذهنم نقش بست هانیبال لکتر بود. همان روان‌شناس و قاتل سریالی که بهترین عضو بدن قربانیانش را برمی‌داشت تا با آن یک غذای عالی بپزد! اول باری که با هانیبال آشنا شدم در…

«یک نفر داشت در عبادتگاه بالای سرمان راه می‌رفت. صدای قدم‌های محکم و سریع او حاکی از آن بود که با هدف مشخص پا به آن‌جا گذاشته و زمین زیر پایش را می‌شناسد. پرتو چراغی از پلکان سرازیر و در یک چشم برهم‌زدن مرد چراغ به دست در آستانۀ راهروی…

پیش از آنکه نوشتن مقاله‌ی «چطور داستان ترسناک بنویسیم؟» را آغاز کنم و پشت سیستم بنشینم، حسابی بر خودم ترسیدم. نه این‌طوری نمی‌شود. اجازه بدهید دقیق‌تر بگویم. شرحش دهم. کمی چاشنی ترس به آن بیفزایم و بعد شما را با کلمات رها کنم. درست چند دقیقه پیش بود که رخ…

ساعت سه بعد از ظهر بود و من هنوز توی مدرسه گیر افتاده بودم. یادمه توی بچگی از مدرسه متنفر بودم و حتی تا سال آخر دبیرستان هم نتونستم کمی احساس بهتری نسبت بهش پیدا کنم. همیشه می‌گفتم ضرب‌المثل «مار از پونه بدش میاد در خونه‌اش سبز می‌شه» رو برای…

درون آن تاریکی بی‌انتها که انسان را می‌بلعید، کسی دست به قلم شد. کاغذی را که روی میز بود صاف کرد و لبخند تلخی زد. بالاخره شب شده بود؛ بهترین زمان برای آشکار کردن حقیقت تلخ این عالم. قلمِ سرنوشت را دوباره و دوباره درون جوهره‌ی بدبختی و سیاهی فرو…

نگاهش می‌کنی. در لابه‌لای سیاهی مرگ‌آلود سلول با انزجار و خشم نگاهش می‌کنی. چرا تمام نمی‌شود؟ چرا این زندگی نکبتی تمام نمی‌شود تا به جهنم خودت بازگردی؟ حالا تو می‌توانی چشم‌های کوچک اما خشمناک انسانی‌اش را ببینی که از پشت آن عدسی‌های بزرگ و ضخیم عینک به تو زل زده…

  صدای زنگ من رو از حمام بیرون می‌کشه. با دیدن تصویر شبح‌مانند تو صفحۀ نمایش لعنتی می‌فرستم و کلید رو فشار می‌دم. تازه می‌فهمم چرا مهرداد با اینکه کلاسم رو توی خونه برگزار کنم مخالف بود. کلید چراغ رو می‌زنم. نور می‌پاشه روی سرامیک‌های سفید، پرده‌های سبز یشمی و…

-لعنت بهت دختر. از آخرین‌باری که هم‌دیگه رو دیدیم چقدر می‌گذره؟ ما فقط دو ساعته از هم جدا شدیم. چرا دوباره احضارم کردی؟ نمی‌گی من سر کارم؟ هی زرت و زورت احضارم می‌کنی؟ خب بهم شک می‌کنن. نمی‌گن مرگِ کروات‌زده قراره کدوم گوری بره؟ +آم. بذار فکر کنم مرگ‌جان. آره…